در این کتاب مباحثی در ارزیابی قابلیت اطمینان در سازه ‎های هوافضایی ارائه می ‎شود. به‌طور کلی در ساخت و بناي ماشين ‎ها و سازه ‎ها هميشه عدم اطمينان ‎هايي وجود دارد که بايد در محاسبات به گونه ‎اي وارد شوند. اين عدم اطمينان ‎ها را مي ‎توان در سه دسته شامل عدم اطمينان درباره استحکام واقعي مواد به ‎کار رفته، عدم اطمينان درباره بارها و نيروهايي که جسم بايد تحمل کند و عدم اطمينان درباره تنش ‎هايي که بارهاي معلوم در يک عضو ايجاد مي ‎نمايند، گروه ‎بندي کرد. براي در نظر گرفتن اين سه نوع عدم اطمينان، مهندسان يک ضريب اطمينان به عنوان عددي بزرگتر از يک در طراحی خود به ‎کار مي ‎برند تا اطمينان يابند که هرگز تنش در يک عضو از استحکام آن بيشتر نخواهد شد. از سوی دیگر مهندسان طراح همواره علاقه‌مند می‌باشند تا برآورد و ارزیابی مناسب و قابل اعتمادی از احتمال خرابی یا از کار افتادن سازه کلی و یا اجزای آن را در اختیار داشته باشند.