با مروري كوتا­ه بر زمينه سينما، پيدایش­ و ادامه عمر آن در دهه چهل و پنجاه در جريان گذشته آن قرار خواهيم گرفت كه بر امروز )آينده اش ( نيز تأثيرگذار است.  سينماي ايران از سا ل 1350 به بعد از نظر كلي حركتي را آغازكرد. آن سالها توليدی­هاي سينماي ايران بين 80 تا 95 فيلم در سال، در نوسان بود و تعداد فيلم­هاي خارجي كه به ايران وارد مي­شد به 250 فيلم در سال مي­رسيد كه قسمت اعظم آن را نمايندگيها ي كمپانيهاي بزرگ از جمله پارامونت، متروگلدين ماير، سي .آي .  سي .و يونايتد آرتيست،  مستقيماً وارد مي­كردند. واردكنندگا ن منفرد هم كه تعدادشان به انگشتان دست نمي­رسيد به واردكردن فيلمهاي خارجي مبادرت مي­ورزيدند كه شاخص­­ترين آنان )زبولايي ، يسايي و حساميان ( بودند. يک اتفاق توجه همه محافل سياسي - فرهنگي و اقتصادي را به خود جلب كرد .   رييس كمپاني سي . آي . سي به ايران آمد و

تقاضاي ملاقات با شاه را كرد.  شاه او را به وزير فرهنگ و هنر مادام العمر )مهرداد پهلبد ( حواله داد و اين برخورد اهانت آميز تلقي شد و بر رييس سي . آي .سي گران آمد. زيرا صاحبان كمپانيها ي بزرگ در آن زمان مستقل بودند و مستقيماً مي­توانستند با رؤسا و سلاطين كشورها در ارتباط باشند. طبيعي بود كه اغلب رؤسا و به خصوص سلاطين از كمپانيها به دليل نفوذ حير ت انگيزشان ، حساب مي­بردند. رييس كمپاني مذبور در بازگشت به آمريكا مقدمات تهيه فيلمي از زندگي شا ه را فراهم ساخت يا حداقل شايع كرد كه قصد دارد چنين فيلمي تهيه كند.  دولت ايران به سرعت واكنش نشان داد و دستور تعطيلي نمايندگي­هاي كمپانيهاي پارامونت ، يونايتد آرتيست و متروگلدين ماير )شركتها­ي صهيونيست­ي هاليوود)  در تهران را صادر كرد .